zondag 8 november 2015

Zuster Georgina's Depend Clinic

Afgelopen winter openden de Daughters of Charity (de zusters waar we mee samenwerken) een kleine vestiging in een dorpje. De eerste dorpsbewoners kwamen al snel vragen om medische hulp. Daar er zo'n 10 kilometer verderop een staatskliniek is, mogen de zusters in dit dorp geen kliniek openen. Zuster Georgina, verpleegster van beroep, wilde 'haar' mensen niet teleurstellen en besloot in het schuurtje bij het zusterhuis wat medicamenten te verzamelen, zodat ze in noodgevallen toch zou kunnen helpen. Ze vertrok naar de hoofdstad Asmara om hier en daar wat medicijnen te kopen. Bij een uitgiftepunt voor klinieken vroeg ze wat ze nodig dacht te hebben. De baliemedewerkster noteerde het en vroeg: wat is de naam van uw kliniek? Zuster Georgina, niet op haar mondje gevallen, aarzelde even en zei toen: Depend Clinic. Toen de dame haar vreemd aankeek, voegde de zuster eraan toe: yes, because we depend on you.
Kijk, zo'n zuster wil je onmiddellijk steunen met haar 'kliniekje'. Toen wij in de zomer weer vaten met materialen opstuurden, zat daar een pakket in voor zuster Georgina: paraffine-gaasjes voor brandwonden, wondgel, pleisters, paracetamol en vitamine-kauwtabletten.

zaterdag 7 november 2015

Een bijzonder bezoek

In de herfstvakantie zijn we op bezoek geweest bij de stichting Medic in Apeldoorn. We kennen de website van de stichting al redelijk lang, maar we hebben er nooit iets mee gedaan. We wisten dat zij medische materialen inzamelen en die opknappen voor ontwikkelingslanden.

Tijdens het bezoek vielen we van de ene verbazing in de andere. Het gebouw waarin Medic gehuisvest is, is werkelijk enorm groot. Overal is opslag van materialen: rijen rolstoelen, couveuses, onderzoekstafels, hoog/laag-bedden, en grote apparatuur als ultrasound scanners en operatielampen. Er werkt een groot aantal gepensioneerde vakmensen. Zij zorgen elk op hun eigen vakgebied dat de ingezamelde medische apparaten weer goed functionerend hun weg kunnen vinden naar gezondheids-projecten in economisch achtergebleven gebieden.

Wat Medic belangrijk vindt is dat er continuïteit is in de projecten die zij ondersteunt. Steun aan langlopende projecten geeft hen de mogelijkheid werkelijk het verschil te maken.

Voor onze stichting werkelijk geweldig. Omdat
de zusters 7 klinieken hebben door het hele land is er nog veel wat gerealiseerd moet worden.
Wij mochten dan ook een wensenlijstje achter-
laten.

Het is jammer dat dit geweldige bedrijf in Apeldoorn staat. Ik zou er zó als vrijwilliger willen werken!


www.medic.nl



donderdag 13 augustus 2015

Kledingwinkeltje

Vandaag heb ik geen vaste afspraken: een goede dag om eens flink in mijn kledingwinkeltje aan de slag te gaan.
Sinds enige jaren verkoop ik goede tweedehands kinderkleding ten bate van de stichting. De kleding krijg ik van alle kanten aangereikt. Deels is dat kinderkleding die ik opstuur naar Eritrea, en deels kinderkleding die ik kan verkopen. Ik vraag altijd aan de gulle gevers of ze met die regeling akkoord gaan. De kleding die ik kan verkopen kijk ik goed na en was het eventueel. Dan komt er een veiligheidsspeldje op met een gekleurd draadje, als prijsindicatie. Daarna wordt het op maat opgehangen.



Vroeger werd de kleding in tassen opgeborgen, maar tegenwoordig heb ik een grote kast met kledingroedes, zodat ik alle kleertjes netjes kan uithangen.
Dit keer heb ik weer veel nieuwe kleertjes gekregen. Maar mijn kast hangt al helemaal vol, dus er moet ruimte gemaakt worden. Binnenkort sta ik op een kofferbakmarkt waar ik wel wat uitverkoopjes kwijt kan

zaterdag 25 juli 2015

Een vliegende kraai

Een vliegende kraai vangt altijd wat. Dat heb ik wel geleerd tijdens mijn 'strooptochten' op zoek naar medische materialen of babykleding voor Eritrea.

Zo kon ik onlangs via Marktplaats diabetesmaterialen ophalen in Haarlem. Gratis. Was voorgeschreven voor een zwangere vrouw, maar na de bevalling niet meer nodig. Het echtpaar kwam uit Iran. De man gaf mij de spullen en vroeg of het voor mijzelf was. Ik vertelde hem over ons project en hij vond het prachtig wat we deden. Aangekomen bij mijn auto hoorde ik roepen vanaf een balkon op de flat. De man stond naar me te zwaaien en zei dat hij nog iets voor me had. Wat bleek: hij had zijn vrouw mijn verhaal verteld en zij had gezegd: geef haar dan ook de babykleertjes die we over hebben. En zo kreeg ik naast de diabetesmaterialen ook een zak met mooie babykleding, en juist de kleine maatjes die ik nodig heb voor de babypakketjes die ik voor de kraamkliniek maak.


Vlak erna kreeg ik een mailtje van een vrouw die vroeg of onze stichting nog 4 zakken kinderkleding en -schoenen kon gebruiken. Ik vroeg me af of ik deze vrouw moest kennen of waar ze mij dan van kende. Het bleek dat ik een tijd terug had gereageerd op een advertentie op Marktplaats voor gratis kinderkleding in kleine maten. Ik was net te laat want zij had de kleding inmiddels weggegeven aan een moeder met een tweeling die dat heel goed kon gebruiken. Maar .... ze had mijn mailadres bewaard en onze website bekeken en dacht: deze keer geef ik het aan Eritrea Hagez.

Je ziet, soms moet je er wat voor doen (en dat doen we graag) en soms wordt het je gewoon in de schoot geworpen.


zaterdag 18 juli 2015

Lekker creatief

Vóór mijn vorige blog over Lida's mandje, heb ik 3 maanden geen bericht gemaakt. Niet gewerkt aan de stichting, zou je denken, maar niets is minder waar. Zeker de laatste periode - /mei/juni - heeft Albert heel hard gewerkt aan het jaarverslag en de jaarrekening van 2014. Intussen hield ik huis & leven draaiend en tussendoor haalde ik materialen op: handdoeken bij onze 'vaste leverancier' Fysiotherapiepraktijk Van der Ham en medicijnen bij verschillende mensen waarvan een familielid was overleden. Alles moet dan ook 'geregistreerd' worden opdat de ik goede gevers een berichtje kan sturen als de materialen zijn aangekomen in Eritrea.

Nu dan weer rustig aan een nieuwe zending voorbereiden. Als eerste naai ik handdoeken. Ik heb inmiddels een hoeveelheid grote badlakens verzameld, maar die zijn in de kliniek onhandig om te gebruiken. Daarom knip ik ze doormidden (soms zelfs in drieën) en zoom ik ze af. Ze zijn voor mij ook reuze handig te gebruiken als 'stoppers' in de vaten: alle gaten tussen de materialen in vul ik met handdoeken en kinderkleding.
Op de volgende klus verheug ik me, tenminste als er tijd is om het rustig aan te doen, zoals nu. Ik ga weer babykits maken: pakketjes voor moeders die komen bevallen in de kliniek zonder spullen voor hun nieuwe baby. In een babycape verpak ik rompertjes, sokjes, een mutsje, een boxpakje en wat kleine kleertjes.




De babycapejes van fleece (worden daar altijd gebruikt) maak ik van goedkope fleecedekens, ik kan er twee uit één deken maken. Maar soms heb ik stukken over en die wil ik dan toch niet weggooien. Zo had ik al enige jaren een prachtige blauwe fleece das bewaard (kerstpakket!) en die heb ik nu gecombineerd met lichtblauwe fleece. Voor het 'baby-effect' nog hier en daar een kantje en dan is er weer een mooi capeje klaar.
Vanuit Engeland kregen we o.a. kinderkleertjes maar ook gehaakte en gebreide dekentjes. Sommige waren echt klein uitgevallen en ik besloot er twee aan elkaar te zetten, er een capuchon aan te haken en alles om te haken met zo'n mooi randje golfjes.



donderdag 2 juli 2015

Lida's mandje

Onlangs is onze trouwe donateur Lida overleden. Zij vroeg haar kinderen om op haar overlijdenskaart te zetten dat ze graag een gift wilde voor onze stichting. Een half jaar eerder overleed haar man Theo en ook daar stond het verzoek voor een gift aan Eritrea Hagez op de overlijdenskaart. Zij waren beiden zeer trouwe donateurs die alles volgden wat we deden.

Haar kinderen belden me laatst op met de vraag of ik nog medicijnen en verbandmaterialen kon gebruiken. Die had ik een half jaar geleden ook al bij Lida zelf opgehaald, maar die waren toen van haar man Theo.


Aan de koffie, samen met de dochters, kwam er een mandje tevoorschijn. Een Eritrees mandje, dat we indertijd hadden gegeven: een cadeautje voor onze trouwe donateurs.
Dat mandje had Lida op een kastje in de hal gezet. Als haar visite de jassen weer aantrok, wees ze ernaar en vroeg ze een symbolische bijdrage voor onze stichting. En die bijdrage was dan ook symbolisch, in de vorm van kleine euromuntjes. Zelf zette zij die muntjes regelmatig om in een grote bijdrage.
Dat was Lida ten voeten uit: zelf niet in de spotlights, maar wel met een hele grote intentie kleine prikkels geven aan de mensen om haar heen.
Dat mandje met de centjes laten we zo als het is. Het krijgt een apart plaatsje bij ons thuis.

zondag 29 maart 2015

weefgetouw uit Holland



Vóór we in februari naar Eritrea gingen. kregen we een groot weefgetouw aangeboden. Of dat iets voor de weefopleiding daar was. We hebben dat met de zusters besproken, want onze weefgetouwen werken wel anders dan de getouwen in Eritrea. Maar ze willen het getouw graag hebben en uitproberen in hun weefopleiding.
Dit weefgetouw heeft een weefbreedte van 1.40 meter, in Eritrea kunnen ze slechts 60 cm. breed weven.
Afgelopen week ben ik met vriendin Patsy het weefgetouw gaan bekijken. De eigenaresse is in de 90 en gaat nu kleiner wonen. Ze wil het getouw graag een goede bestemming geven.
Ik had een aantal Eritrese shawls meegenomen, zodat ze kon zien wat de vrouwen in Eritrea zoal weven.
Eind april gaan Patsy en ik het weefgetouw uit elkaar halen. We zullen de onderdelen nummeren en een foto-beschrijving maken van hoe het getouw weer in elkaar te zetten is.
Inmiddels heb ik via Google wat meer informatie over het (Finse) getouw gevonden, maar nog geen handleiding. Dat wordt nog even zoeken dus.

zaterdag 28 maart 2015

Klusjes tussendoor

De afgelopen periode hebben we hard gewerkt aan een overzicht van de taken die we moeten doen. En daarna natuurlijk de prioriteitsstelling: wat moet eerst en wat kan even wachten. Veel denkwerk dus, en dan is het prettig om als afwisseling iets te doen waar je niet zo over na hoeft te denken.
Wij krijgen altijd veel kinderkleding aangeboden en soms is er iets kapot of zitten er vlekken op. Ik vind dat je best 2dehands kleding kunt opsturen, maar het moet er wel netjes uitzien. En dus verzamel ik de 'stiefkleertjes' en probeer daar op z'n tijd iets netjes van te maken. Helemaal niet moeilijk, kijk maar.





woensdag 11 maart 2015

Werk aan de winkel

Alweer anderhalve week thuis. De koffers zijn uitgepakt en alles is weer opgeruimd. Even rustig het Nederlandse leven binnen stappen, maar dan moet er toch echt weer gewerkt worden.

We moeten contact zoeken met het bedrijf dat ons 50 flacons wondgel aangeboden heeft. En met de Remonstrantse gemeente in Hengelo, die gedurende 8 kerkdiensten voor ons wil collecteren.

Alle mensen die goederen gedoneerd hebben die met de zending van december 2014 naar Eritrea zijn gegaan, moeten bericht krijgen met een foto erbij. Zo zien ze dat hun materialen daadwerkelijk aankomen.

We moeten contact opnemen met twee fondsen die ons een bijdrage toegezegd hebben. We hebben in Eritrea mogelijke projecten besproken en die moeten nu op papier uitgewerkt worden.

En héél belangrijk: waar gaan we het geld aan uitgeven. Tijdens onze reis zijn we weer met zoveel zaken in aanraking gekomen. Het leek ons niet goed ter plekke te beslissen hoe we ons geld zouden besteden. Je verliest snel het overzicht tijdens zo'n reis. Ik heb daar elke dag aantekeningen gemaakt en nu wordt het tijd alles op een rij te zetten en besluiten te nemen.

Onze to-do-lijst is behoorlijk uitgebreid, dus: aan de slag!

woensdag 4 maart 2015

Weer terug

Een maand niet geschreven, dat wil zeggen: in dit blog. We hebben tijdens onze reis wel Eriberichten gestuurd om al onze volgers op de hoogte te houden van onze belevenissen en activiteiten.


Het is leuk om even te laten zien dat de vaten die we opsturen ook daadwerkelijk hier aankomen. We bekijken dan alle spullen weer en verdelen ze over de verschillende afdelingen, zoals het weeshuis en de kliniek. We maken foto's die we kunnen opsturen naar de mensen die de spullen gedoneerd hebben. Ik houd daar een hele administratie van bij, omdat we het belangrijk vinden dat mensen zíén dat hun spullen aankomen. Dit keer konden we ook zelf de spullen naar de kliniek toe brengen (onder). 


Naast de spullen die we al eerder in de blauwe vaten hadden opgestuurd, nemen we ook altijd zelf spullen mee. Dit keer hadden we naast allerlei verbandmateriaal ook 3 stethoscopen en 2 bloeddrukmeters meegenomen.


zondag 1 februari 2015

Bijna weg


Het is hier niet zo hectisch als voorgaande jaren. Het merendeel staat al ingepakt en we kunnen redelijk rustig nog de laatste dingen regelen. De andere jaren zat ik de avond tevoren nog over de koffers gebogen omdat ik ze tot op de laatste gram gevuld wilde hebben. Nu zitten ze allemaal wat onder het gewicht en dat geeft meer rust. Kan er altijd op het laatste moment nog iets bij. 
Veel Eritrese vrienden gebruiken ons als pendeldienst en vooral zij bellen op het laatste moment: kun je nog een paar schoenen voor m'n vader meenemen, kan je wat geld meenemen voor m'n neefje, enz. Ik moet daar inmiddels een hele boekhouding van bijhouden en dan nog aantekenen wat we voor die en die mee terug moeten nemen, want die vragen krijgen we ook. Maar dat moeten we gewoon doen, zij doen ook veel dingen voor ons.
Vanmiddag heb ik de laatste hand gelegd aan de lockmachine die ook meegaat. Ik had nog nooit met zo'n ding gewerkt, maar hij doet het super en we kunnen hem dus met een gerust hart meenemen. Dat is het laatste dat we in de openstaande koffer (op de foto) stoppen en dan is ook die klaar.
Morgen buigt Albert zich over de naamlabels en de banden en dan kan alles dinsdag zó de auto in.

maandag 26 januari 2015

Nog snel een vat versturen

Omdat je nu toch bezig bent met alle spullen voor Eritrea, kunnen we nog wel even tussendoor een vat laten verschepen. Want, we mogen wel heel veel bagage meenemen, maar álles wat we hier hebben opgeslagen, dat lukt natuurlijk nooit.
Dus aan de slag met vriendin Patsy, die inmiddels weet hoe je zoveel mogelijk spullen in zo'n vat kan krijgen.
De voorbereidingen vergen altijd wat werk, omdat alles wat er in het vat gaat beschreven moet worden op papier. Ik bereid dat altijd voor zodat ik een checklijst heb op het moment dat we gaan pakken.
De start is met een huiskamer vol spullen, waarvan je denkt: dat gaat er nooit in. Maar toch staan we er steeds weer verbaasd van wat je allemaal in zo'n 200-liter-vat kunt krijgen. Aan het einde van de rit blijven er wat spullen liggen, die gaan gewoon de volgende keer mee.
We startten om 9.00 uur met koffie en om 9.45 uur was de klus al geklaard!



Naaimachinehandel

De eerste twee weken van januari heb ik me op de naaimachines geworpen. We hadden er inmiddels zes staan die nog even nagekeken moesten worden. Omdat we toch niets konden doen, in afwachting van ons visum, leek me dit een goede bezigheid.
Mijn bedoeling was de naaimachines uit te proberen en als er dan een klein mankementje aan zou zijn, zou ik een reparateur gaan zoeken.
Natuurlijk was er het een en ander niet helemaal goed, maar vooral bleek dat de machines graag een schoonmaakbeurt kregen en weer eens ge-olied wilden worden. Dat leek me een eerste vereiste, dus op internet naar wat tips gezocht (en gevonden!) Ook meteen de ontbrekende handleidingen opgezocht en toen kon ik aan de slag.
Op één machine na (kwam ik niet meer aan toe) heb ik ze allemaal aan de praat gekregen en alles loopt weer als een zonnetje. Accessoires aangevuld, doosjes naalden en flesje naaimachineolie erbij en ze staan klaar voor vertrek! Ik ben hartstikke trots op mezelf, wist niet dat ik dit kon.

Ik wil voorlopig geen naaimachines meer hebben, eerst maar eens kijken of we deze allemaal naar Eritrea kunnen verschepen, want we mogen ze niet allemaal tegelijk opsturen.


Visum

Vorige week vrijdag kregen we bericht dat ons visum in orde was. We kregen het al een beetje benauwd, wat de tijd gaat dringen.
Omdat we 4 x 23 kilo bagage mee mogen nemen, is het ook niet iets dat je 'even' inpakt.
Maandag de 19e hebben we het visum in de Eritrese ambassade in Den Haag opgehaald. Daarna aan de slag met de koffers!

donderdag 1 januari 2015

Verrassingspakket


Op de laatste dag van het jaar ontvingen we een Pamperdoos geheel gevuld met spuiten, allerlei soorten en maten. Wat een verrassing! Vooral omdat we geen idee hadden van wie dit afkomstig was. Er stond alleen een postcode+huisnummer als afzender op. Via Google konden we de afzender vinden, maar het is iemand die we helemaal niet kennen. Omdat we graag iedereen bedanken voor hun giften hebben we een kaart gestuurd met de beste wensen voor 2015.

In het oude jaar kon ik ook het werk van Marktplaats afmaken. Totaal staan er nu 75 items te koop!
Mijn werk had ook direct resultaat: ik heb inmiddels alweer voor € 72,50 verkocht! 

Albert heeft de boekhouding afgesloten. Afgelopen jaar hebben we alleen al van particulieren 
€ 14.000 aan giften ontvangen! En van organisaties € 26.000. Dat is een recordopbrengst tot nu toe en werkelijk een schitterend resultaat om het nieuwe jaar mee in te gaan.